Printemp'

Odoras strofoj de l'printemp' ,
Perfidita eĉ ne de l'temp'
Odoras la verda floriĝ'
Kiel amika renkontiĝ'
Odoras reven' de amik'
Kiu foriris pro abdik'
Rilate al ina kreskaĵ'

Odoras bubaro sen fat'
Pluludas ĝi sur trotuar'
Kaj demandiĝas sen kompat'
Kia estos post unu jar'
Odoras ĉi-tie naskiĝ'
Odoras tie geedziĝ'
Kaj la feliĉ', forlasinta
Kaj la feliĉ', revenonta

Kaj odoras festa nomad'
Ĉe iu fajro substela
Kiu sin lasas al revad'
Pri la somer', la plej bela
Odoras fakte putra tuk'
Kiu, laca pro la ŝirmad',
Tamen staras kontraŭ l'kaduk'
Por la fakul' pri obstinad'

Kaj mi, ĉisezone, inter vintro kaj somer', mi memoras:
Jam de unu jaro vi min forlasis.
Jes, mi, en ĉi sezono, inter vintro kaj somer,' mi konscias,
Ke vin forgesi mi ne tuj sukcesos.

Origina teksto, el "Irfan (la heroo)", de les Ogres de Barback

Aldono: mp3